Een omstander, zo te horen iemand die ze kenden, vroeg wat ze aan het doen waren. Ze mompelden dat ze een bekeuring hadden en dat ze bezwaar gingen aantekenen en een foto nodig hadden waarmee ze konden zeggen dat ze niet wisten dat ze er niet mochten parkeren. 

Tja dacht ik, wat vind ik hiervan. Het is natuurlijk heel creatief om je er zo uit te kletsen. Maar aan andere kant: ze hebben als rebelse onverschillige jongetjes hun dikke BMW op een invalide parkeerplaats voor de Action geparkeerd en zijn geen vent genoeg om verantwoordelijkheid te nemen voor de gevolgen van hun gedrag. 🤔 

Het afschuiven van de verantwoordelijkheid voor gedrag zie In mijn praktijk ook nogal eens gebeuren tussen stellen. 

‼️ Het vreemdgaan was niet zo erg als het leek, want de ander gaf toch ook weinig aandacht. 
‼️ De schreeuwpartij was niet echt zijn schuld, want zij begon met zeuren. 
‼️ De leugen was eigenlijk onschuldig, want het was om de ander niet te kwetsen. enzovoort

Maar net als bij die twee rebelse, onverschillige jongetjes op de parkeerplaats, draait het niet om de smoes. Het draait om het lef om de consequenties van je eigen keuzes en daden onder ogen te zien.

En in een relatie is verantwoordelijkheid nemen is niet alleen erkennen dat iets gebeurd is, maar ook de impact voelen op de ander. Het vraagt moed om te zeggen: 𝘿𝙞𝙩 𝙙𝙚𝙚𝙙 𝙞𝙠. 𝘿𝙞𝙩 𝙙𝙚𝙚𝙙 𝙥𝙞𝙟𝙣. 𝘿𝙞𝙩 𝙞𝙨 𝙫𝙖𝙣 𝙢𝙞𝙟.

Juist daar, in dat ongemak van de verantwoordelijkheid nemen, ligt de sleutel naar echte verbinding.

Enne die €500 boete op vrijdagmiddag doet die gasten natuurlijk gewoon pijn, want ik neem niet aan dat een kantonrechter hier intrapt. 😏

Er was eens meneertje dat zichzelf voorbij liep. Als hij ‘s morgens opstond, dacht hij aan ‘s middags. Als hij ‘s middags aan tafel zat was hij aan het plannen: "Wat zal ik vanavond eten?"

En als hij dan eindelijk ‘s avonds naar bed ging, lag hij alweer de volgende dag in te vullen en te bedenken wat hij allemaal moest doen.. Telkens als hij op straat liep, rende hij zo hard dat de mensen zeiden: "Die loopt zichzelf nog eens voorbij, die vergeet te leven..." Het meneertje praatte ook de hele tijd tegen zichzelf.

Om met anderen te praten, daar had hij gewoon geen tijd voor. Ook dat hoorde bij zijn "ziekte". En weet je wat hij telkens zei?" Ik moet nog even... Laat ik gauw even... Ik kan nog net even..." "Even" was zijn stopwoordje geworden, en dus nu ook zijn bijnaam.

Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was.
Toen hij dat meneertje zag en hem hoorde praten, zei hij;"Meneer, u bent heel erg ziek en ik weet wat u mankeert." "Zeg het maar eens gauw dokter, want ik moet nog vlug even..."

"Zie je, daar heb je het weer", zei de dokter, "U bent zo haastig, U laat telkens de L liggen." "Wat laat ik liggen?" vroeg hij. "De L", zei de dokter. "Zet de L steeds voor EVEN."

"Goed dokter, ik zal het doen," antwoordde hij en weg was hij weer. Maar telkens als hij de L voor "even" zette, schrok hij zich een hoedje."Ik moet nog L---even......, Laat ik gauw L---even.... ik kan nog net L----even..."

Hij wist zich geen raad, plofte in een stoel en zei zacht: "Hoe moet ik nu L—-even?." En toen hoorde hij zijn wijze innerlijke vrouw die zei: “Laten we vertragen, laten we LEVEN, laten we eens kijken wat er echt nodig is, laten we eens wat vaker in de spiegel kijken en eerlijk naar onszelf zijn en beter voor onszelf zorgen.

Ze waren zich ervan bewust geworden dat zijn "even" hun belette te "leven".Ze besloten van nu af aan te LEVEN. De kwaal was snel genezen en ze dankten de dokter. U hebt ons Leven gered! De innerlijke familie had de rust van binnen gevonden.

Voor iedereen die gehaast door het leven gaat en ook nog van alles "even" moet doen; Denk aan meneertje "Even", vertraag, kijk zo nu en dan in de spiegel en vind de tijd en de rust om te Leven.

𝘌𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘸𝘦𝘳𝘬𝘪𝘯𝘨 𝘷𝘢𝘯 𝘦𝘦𝘯 𝘨𝘦𝘷𝘰𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘩𝘢𝘢𝘭𝘵𝘫𝘦 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘢𝘶𝘵𝘦𝘶𝘳 𝘰𝘯𝘣𝘦𝘬𝘦𝘯𝘥 𝘪𝘴.

Aan de rand van het bos loerde echter een wolf, sluipend in de schaduwen van de digitale wereld. Deze wolf lokte de ree naar de verleiding van het gamen. Zijn ogen gloeiden fel, en zijn hongerige blik richtte zich op de argeloze ree. De wolf fluisterde verleidelijke beloftes van avonturen en triomfen in virtuele werelden, maar onder zijn woorden school een duistere agenda.

De wijze uil, hoog in de takken van een eeuwenoude eik, keek toe. De uil, een symbool van wijsheid, wist dat de ree mocht proeven van het gamen, maar niet verloren mocht gaan in de digitale valstrikken die de wolf als digitale kinderlokker had opgezet.

De ree huppelde onbezorgd door het bos, maar de wolf sloop onzichtbaar dichterbij. Langzaam maar zeker werden de verlokkingen van digitale avonturen sterker dan de roep van de natuur. De ree raakte verstrikt in de betovering van schermen, pixels en virtuele prestaties. Haar ogen, ooit glinsterend van verwondering, werden nu dof en vermoeid.

Langzaam maar zeker werden de verlokkingen van digitale avonturen sterker dan de roep van de natuur.

De uil besloot om de oude schildpadfamilie in te schakelen. Zij konden de rol van “ouders” van de jonge ree op zich nemen.  De oudste schildpad had langzame, bedachtzame stappen en droeg de last van verantwoordelijkheid met vastberadenheid. De schildpad, bewaker van de grens tussen scherm en werkelijkheid, fluisterde naar de ree over de voordelen van spelen in de echte wereld.

De schildpad had langzame, bedachtzame stappen en droeg de last van verantwoordelijkheid met vastberadenheid.

"Kind," sprak de schildpad, "buiten spelen is ook een avontuur. Voel de wind door je vacht, hoor de melodie van de natuur en ontdek de schatten die het bos verbergt. Er is een balans tussen gamen en de echte wereld, en wij zullen waken over die balans."

De ree dacht aan de woorden van de wijze uil en de bedachtzame schildpad, en een innerlijke strijd ontbrandde. Langzaam maar zeker begon ze de betovering van het scherm te doorbreken. Ze ontdekte weer het plezier van buitenspelen samen met vriendjes en vriendinnetjes, voelde de aarde onder haar hoeven. Ze kreeg weer trek en ging gezond eten en voelde steeds meer energie. Ze kon weer beter slapen en haar ogen begonnen opnieuw te glinsteren.

De wolf Verlies probeerde nog steeds  als een digitale kinderlokker te loeren, maar de schildpadden hielden een waakzaam oog. Als schildpadden van gezond verstand, bewaakten zij de grenzen van het digitale bos en de echte wereld.

En zo vonden ze de balans, tussen de betovering van de virtuele werelden en de magie van de echte natuur. De ree groeide op met wijsheid en ervaring, gedragen door de vleugels van de uil en de schild van de schildpad, en leerde dat het echte avontuur lag in de harmonie van beide werelden.

𝗦𝘂𝗰𝗰𝗲𝘀𝘃𝗼𝗹𝗹𝗲 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝗻𝗲𝗺𝗲𝗿𝘀 𝗲𝗻 𝗼𝗻𝘄𝗶𝗹𝗹𝗶𝗴𝗲 𝗽𝘂𝗯𝗲𝗿𝘀
Al pratende met succesvolle ondernemers, leiders of professionals krijg ik met enige regelmaat te horen dat ze thuis forse problemen hebben met een zoon of dochter in de puber- of jong volwassen leeftijd. Vaak is dat de oudste zoon of dochter. Ze hangen de hele dag op de bank, beginnen en stoppen met opleidingen, hebben geen zin om te gaan werken en zijn ook nog wel eens verslaafd aan gamen of middelen. Ik heb er nog geen onderzoeken over kunnen vinden maar het is wel een opvallend fenomeen.  Mijn eigen bevindingen zijn de volgende:

🔸 Hoge verwachtingen: Succesvolle ouders willen graag dat hun kinderen ook succesvol worden of in ieder geval iets bereiken. Ze projecteren onbewust hun eigen succes op het kind. Dit kan leiden tot gevoelens van onzekerheid en angst om te falen wat ontmoedigend kan werken om eigen keuzes te maken. 
🔸 Druk om te presteren: Kinderen willen van nature aan de verwachtingen van ouders voldoen. Daarmee hopen ze erkenning te krijgen. Ze kunnen dan bewust of onbewust een behoorlijke druk voelen om te presteren en de verwachtingen van hun ouders waar te maken. Deze druk kan soms overweldigend zijn en afhankelijk van de aard van het kind, leiden tot ofwel angst en onzekerheid ofwel tot rebellie.
🔸 Aandacht: Succesvolle ouders kunnen vaak erg druk zijn met hun werk en carrière en ook de gesprekken aan tafel gaan daarover. De aandacht van ouders wordt meer uitgedrukt in cadeautjes dan in quality time. Kinderen kunnen het gevoel hebben dat ze onvoldoende gezien worden of niet genoeg steun krijgen van hun ouders, wat hun gedrag negatief kan beïnvloeden.
🔸 Financiële welstand: Kinderen van succesvolle ondernemers hebben vaak meer geld te besteden om uit te geven aan zaken als roken, drinken of verdovende middelen. Deze middelen verdoven het nare gevoel dat ze hebben, waardoor ze een groter risico lopen om verslavingsproblemen te ontwikkelen. 
🔸 Macht door rebbelie: Rebelleren tegen de levensstijl of waarden van ouders is vaak een machtsmiddel dat wordt ingezet. “ik doe toch lekker niet wat jij wilt”. Dit kan leiden tot gedrag dat als zelfdestructief wordt beschouwd, zoals stoppen met school of het ontwikkelen van verslavingen. Let op! Dit is niet altijd bewust gekozen, maar een overlevingsmechanisme van de autonomie.

👉 Het is belangrijk op te merken dat deze verklaringen niet van toepassing zijn op alle kinderen van succesvolle ondernemers, en dat er vele andere factoren kunnen meespelen. 
Wel is het een feit dat ouders, ongeacht hun beroep of sociale status, ook in deze levensfase een cruciale rol spelen in het ondersteunen en begeleiden van hun kinderen.